Πρόκειται για το κτίριο της Παλιάς Βουλής στην είσοδο του οποίου δεσπόζει το άγαλμα του Θ. Κολοκοτρώνη, μια εικόνα που είναι χαραγμένη στη μνήμη πολλών Ελλήνων!

Ο χώρος έχει πολλά εκθέματα της ιστορίας της χώρας μας από το 1800 (περίπου) και εντεύθεν, καθώς στις προθήκες που υπάρχουν μέσα στις αίθουσές τους φιλοξενούνται κειμήλια μεγάλης ιστορικής αξίας. Για πολλά από αυτά είχαμε μιλήσει με τους μαθητές της Στ' τάξης κατά τη διάρκεια της τρέχουσας χρονιάς στο μάθημα της ιστορίας μας και με τη βοήθεια της ξεναγού ανασύρθηκαν και πάλι στη μνήμη μας.

Η ιστορία του Μεγάρου

Θεμελιώθηκε το 1858 από τη βασίλισσα Αμαλία και οικοδομήθηκε σε σχέδια του Γάλλου αρχιτέκτονα François Boulanger προκειμένου να στεγάσει τη Βουλή και τη Γερουσία. Με την έξωση του βασιλιά Όθωνα και τη μεταπολίτευση του 1862 το σώμα της Γερουσίας καταργείται. Τα σχέδια του κτιρίου τροποποιήθηκε από τον αρχιτέκτονα Παναγιώτη Κάλκο με κυριότερη μεταβολή την κατάργηση του αμφιθεάτρου της Γερουσίας. Το κτίριο του Κοινοβουλίου ολοκληρώθηκε το 1875. Στις 11 Αυγούστου 1875 πραγματοποιείται η επίσημη έναρξη των συνεδριάσεων της Βουλής με πρωθυπουργό τον Χαρίλαο Τρικούπη.

Για 60 ολόκληρα χρόνια το κτίριο της οδού Σταδίου στέγαζε την πολυτάραχη πολιτική ζωή της χώρας. Το 1935 η Βουλή των Ελλήνων μεταστεγάστηκε στα Παλαιά Ανάκτορα στην Πλατεία Συντάγματος, όπου λειτουργεί έκτοτε. Το κτίριο της Παλαιάς, πλέον, Βουλής παραχωρήθηκε με απόφαση του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου στην Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος προκειμένου να στεγάσει το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο. Η υλοποίηση της απόφασης καθυστέρησε λόγω του πολέμου.

Τελικά η Εταιρεία εγκαταστάθηκε στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής το 1960 και δύο χρόνια αργότερα άνοιξε για το κοινό η νέα έκθεση του Μουσείου της στην οριστική του στέγη.

Σήμερα η Παλαιά Βουλή είναι αρχιτεκτονικό κόσμημα στο κέντρο των Αθηνών. Η μεγαλόπρεπη Αίθουσα των Συνεδριάσεων αποτελεί χώρο ιστορικής μνήμης αλλά και κατάλληλη στέγη για σημαντικές εκδηλώσεις ιστορικού και πολιτιστικού περιεχομένου. Οι αίθουσες που την περιβάλλουν στεγάζουν τη μόνιμη έκθεση του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου, ενώ το υπερώο αποτελεί το χώρο περιοδικών εκθέσεων.

Η πλατεία Κολοκοτρώνη

Η πλατεία Κολοκοτρώνη συνδέθηκε με την ελληνική κοινοβουλευτική ιστορία για ένα σχεδόν αιώνα.

Η κοινοβουλευτική ζωή της Ελλάδας ως ανεξάρτητου κράτους αρχίζει το 1843 με την επικράτηση της Επανάστασης της 3ης Σεπτεμβρίου που τερματίζει την περίοδο της απόλυτης μοναρχίας. Με την εγκαθίδρυση της συνταγματικής μοναρχίας επιτακτική πρόβαλε η ανάγκη εξεύρεσης κατάλληλου χώρου που θα στέγαζε την εθνική αντιπροσωπεία στη μικρή Αθήνα της εποχής, πρωτεύουσα μόλις από το 1834.

Επιλέγεται η πρώην οικία Κοντοσταύλου, κτισμένη το 1833 μέσα σε μεγάλο κατάφυτο κήπο μεταξύ των σημερινών οδών Σταδίου, Κολοκοτρώνη, Ανθίμου Γαζή και Χρήστου Λαδά (στο χώρο της σημερινής πλατείας Κολοκοτρώνη). Η μεγάλη οκταγωνική αίθουσα δεξιώσεων της οικίας χρησιμοποιήθηκε για πάνω από μία δεκαετία (1843-1854) ως χώρος συνεδριάσεων της Βουλής και της Γερουσίας. Το 1854 το πρώτο αυτό ελληνικό Βουλευτήριο καταστράφηκε από πυρκαγιά. Όσο κτιζόταν το νέο Μέγαρο της Βουλής, το κοινοβούλιο λειτουργούσε σε πρόχειρα κατασκευασμένο κτίσμα σε παρακείμενο χώρο, στη δυτική πλευρά της σημερινής πλατείας (δηλ. προς την οδό Ανθίμου Γαζή), το οποίο έμεινε γνωστό ως η «Παράγκα».

Τα γλυπτά της πλατείας

Σήμερα, στην πλατεία Κολοκοτρώνη δεσπόζει ο έφιππος ανδριάντας του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη. Το ορειχάλκινο άγαλμα του αρχιστρατήγου της επανάστασης του 1821 είναι έργο του γλύπτη Λάζαρου Σώχου (1862-1911). Τοποθετήθηκε αρχικά (1904) σε μικρή νησίδα στην αρχή της οδού Κολοκοτρώνη. Στη σημερινή του θέση μεταφέρθηκε το 1954, στη διάρκεια έργων ανάπλασης του περιβόλου της Παλαιάς Βουλής.

Μαρμάρινοι ανδριάντες πολιτικών του 19ου αι. κοσμούν τον περίβολο του Μεγάρου. Ο ανδριάντας του πρωθυπουργού Χαριλάου Τρικούπη είναι έργο του γλύπτη Θωμά Θωμόπουλου (1873-1937). Τοποθετήθηκε στο προαύλιο της Παλαιάς Βουλής το 1920, σε κηπάριο προς την οδό Σταδίου, μπροστά από την είσοδο του κτηρίου. Στη σημερινή του θέση στο πλάι του κτιρίου μεταφέρθηκε το 1954. Ο ανδριάντας του πρωθυπουργού Θεόδωρου Δηλιγιάννη, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1905 στα σκαλιά του Μεγάρου, είναι έργο του γλύπτη Γεωργίου Δημητριάδη του Αθηναίου (1880-1941). Τοποθετήθηκε στον περίβολο του Μεγάρου το 1931 και μεταφέρθηκε στη σημερινή του θέση το 1954.