Οι κάτοικοι από τα μπαλκόνια των σπιτιών και στις άκρες των δρόμων ζητωκραύγαζαν τον στρατό που περνούσε από τις κεντρικές οδούς 7ης Μεραρχίας και Μ. Αλεξάνδρου. O ελληνικός στρατός πορεύτηκε μέχρι τον Κισλά, (τουρκικός στρατώνας στο σημερινό πάρκο), όπου τον υποδέχτηκε αντιπροσωπεία κατοίκων της πόλης με επικεφαλής τον Επίσκοπο Παρθένιο Βαρδάκα.
Ξεχύθηκαν δάκρυα χαράς και υποδέχτηκαν τους ελευθερωτές με ελληνικές σημαίες, φωνάζοντας «Χριστός Ανέστη». Ένας λόχος με τη σημαία και τις σάλπιγγες διέτρεξε την πόλη παιανίζοντας εμβατήρια και προκαλώντας μεγάλο ενθουσιασμό στους κατοίκους.
Λαός και στρατός, πήγαν στην εκκλησία της Θείας Ανάληψης, όπου τελέστηκε από τον Επίσκοπο η Δοξολογία για την απελευθέρωση της πόλης.
Με ανάμεικτα συναισθήματα χαράς και λύπης, κηδεύτηκαν οι νεκροί ήρωες της μάχης της Κατερίνης: Δημήτριος Σβορώνος Αντισυνταγματάρχης, Δημήτριος Νίκας Υπολοχαγός, Λοχίας Βίγκος Θωμάς. Στρατιώτες: ο ανήλικος Κρητικός Κονταξάκης, Βασίλλας Γεώργιος, Σαράντης Αντώνιος, Ανευλαβής Β και 6 άνδρες ( Τρύφων Γιαννουλάκης) και 3 γυναίκες που σκότωσαν φεύγοντας οι Τούρκοι, παρουσία στρατού και πλήθος λαού (ανάμεσά τους και ο δήμαρχος Κατερίνης Μουχαρέμ Ρουστέμ ο οποίος διατήρησε το αξίωμά του μέχρι το Σεπτέμβριο του 1915).