"Το όνειρο του σκιάχτρου ..."

Μαθητές και εκπαιδευτικοί μείναμε  ενθουσιασμένοι από την παράσταση, που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον όλων μας, από την αρχή ως το τέλος! Η υπέροχη απόδοση των ρόλων, τα πολύ καλά σκηνικά και η κατάλληλη  μουσική επένδυση, συνδέθηκαν αρμονικά και συνέθεσαν μια εξαιρετική παράσταση, όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω!        

Και λίγα λόγια για το έργο...

Ο κυνηγός ο Κυρ-Δίκανος έφτιαξε μια μέρα ένα σκιάχτρο με ένα ξεφτισμένο ψάθινο καπέλο της κακιάς ώρας, για να τρομάζει τα πουλιά που ρήμαζαν τον λαχανόκηπό του. "Είσαι ένα σκιάχτρο και τίποτα περισσότερο", είναι το...δώρο του δημιουργού στο σκιάχτρο του.

Πηγαίνει στο καφενείο ο Κυρ-Δίκανος και τα πουλιά επισκέπτονται το λαχανόκηπο και το σκιάχτρο που ήδη νιώθει απέραντη μοναξιά, εγκλωβισμένο στο ρόλο της μοίρας του και της απαράβατης αποστολής του. Γνωρίζονται και τα πουλιά αντιλαμβάνονται ότι το σκιάχτρο δεν είναι κακό (ο Τιτιβούε του δίνει μάλιστα το όνομα Αχυρούλης) αφού τους μιλά γλυκά και τα γλιτώνει από παγίδες του κήπου που έχει στήσει ο κυνηγός.

Σύντομα, ο Αχυρούλης θα τους αποκαλύψει τη βαθιά επιθυμία του. "Θέλω να πετάξω σαν κι εσάς". Τα πουλιά, οι μαέστροι των φτερών, το επιμορφώνουν με τις ώρες και προσπαθούν να οδηγήσουν το σώμα του στο πέταγμα. Προσπάθειες επί προσπαθειών αλλά το αποτέλεσμα πάντα το ίδιο. Μόνο τα πουλιά πετούν.

Το σκιάχτρο δεν είναι αναποτελεσματικό μόνο στο πέταγμά του αλλά και στην βασική του δουλειά, την αποστολή του να διώχνει τα πουλιά. Ο Κυρ-Δίκανος με τους φίλους του τους κυνηγούς, εν μέσω μιας παρτίδας τάβλι στο καφενείο, αρχίζουν να υποψιάζονται ότι κάτι δεν πάει καλά αφού τα πουλιά του ρημάζουν τον κήπο και οι παγίδες του δεν πιάνουν μήτε πουλιά μήτε κουνούπια. Έτσι, στήνει τη δική του παγίδα υποδυόμενος ο ίδιος ένα άλλο σκιάχτρο. Πλησιάζει τον Αχυρούλη, τον παγιδεύει και με τη συνεργασία των φίλων κυνηγών τον πιάνουν και τον οδηγούν σε δίκη, καταδίκη και φυλάκιση. Λίγο πριν εκτελεστεί, ο Αχυρούλης, θα καταφέρει να αρθρώσει την τελευταία του επιθυμία. Το όνειρό του. Και θα είναι αυτό που θα το οδηγήσει σε κάτι που κανείς δεν περίμενε.

Ένα σκιάχτρο. Ένα ομοίωμα ανθρώπου ζητεί να ξεκολλήσει από τη γη και να ξαναστήσει τον εαυτό του όπως τον ονειρεύεται: να πετάξει όπως τα πουλιά που κανονικά πρέπει να τρομάζει, να υπάρξει πέρα από εκεί που το φαντάζεσαι καρφωμένο κι ακίνητο. Να ζήσει πέρα από το προφανές που του δόθηκε γραφτό, τετελεσμένο.

Θα μαραζώσει. Θα ονειρευτεί. Θα χαμογελάσει. Θα πιστέψει. Θα παλέψει. Κι αφού όλα αυτά τα κάνει ξανά και ξανά με μπερδεμένη σειρά, στο τέλος θα κρατήσει την απογείωσή του στην καινούρια του ζωή, αυτή που το ίδιο διάλεξε και ζήτησε.

Ο Ευγένιος Τριβιζάς στήνει αριστοτεχνικά δύο πράξεις, 15 σκηνές και 21 ήρωες και απογειώνει το σκιάχτρο που ζει εντός μας, το όνειρο που ανασαίνει και πνίγεται προτού βγει στην επιφάνεια. Γιατί κανένας δεν πρέπει να ζει στις προφανείς σκιάσεις που φτιάχνουν οι ήλιοι που τοποθέτησαν στον ουρανό του. Κανείς δεν πρέπει να παγιδεύεται μέσα στους αναμενόμενους ρόλους που του κουμπώνουν κοστούμι.

Το όνειρο του σκιάχτρου, όνειρό σας...

Δείτε εικόνες από την παράσταση που παρακολουθήσαμε...

• Click to open image! Click to open image!
• Click to open image! Click to open image!
• Click to open image! Click to open image!
• Click to open image! Click to open image!
• Click to open image! Click to open image!
• Click to open image! Click to open image!
• Click to open image! Click to open image!
• Click to open image! Click to open image!
• Click to open image! Click to open image!
• Click to open image! Click to open image!
• Click to open image! Click to open image!
• Click to open image! Click to open image!
• Click to open image! Click to open image!
• Click to open image! Click to open image!