Διάφορα

Apr 20, 2024, 19:32
Η βροχή στην ποίηση!
2330
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)
  • μέγεθος γραμματοσειράς

Η βροχή στην ποίηση!

11 Μαρτίου 2016

Ουκ ολίγες φορές η βροχή ενέπνευσε τις ευαίσθητες ψυχές! Ποιητές και ζωγράφοι την ύμνησαν και συνεχίζουν να την υμνούν. Παρακάτω σας παραθέτουμε ποιήματα με θέματα τη βροχή...

ΒΡΟΧΗ Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ

................................
έχει λιγνά δυο δένδρα μικρό ένα περιβόλι·
και κάμνει εκεί της εξοχής μια παρωδία το νερό —
μπαίνοντας σε κλωνάρια οπού δεν έχουν μυστικά·
ποτίζοντας τες ρίζες που έχουν ασθενικό χυμό·
τρέχοντας εις το φύλλωμα που με κλωστές δεμένο
πεζό και μελαγχολικό κρεμνά στα παραθύρια·
και πλένοντας καχεκτικά φυτά που μες σε γλάστρες
τα 'στησ' αράδα-αράδα μια φρόνιμη νοικοκυρά.

Βροχή, που τα μικρά παιδιά
κοιτάζουνε χαρούμενα
μέσ' από κάμαρη ζεστή,
κι όσο πληθαίνει το νερό
και πέφτει πιο μεγάλα,
χτυπούν τα χέρια και πηδούν.
Βροχή, που ακούν οι γέροι
με σκυθρωπήν υπομονή,
με βαρεμό κι ανία·
γιατί εκείνοι από ένστικτον
δεν αγαπούνε διόλου
βρεμμένο χώμα και σκιές.

Βροχή, βροχή — εξακολουθεί
πάντα ραγδαία να βρέχει.
Μα τώρα πια δεν βλέπω.
Θόλωσ' απ' τα πολλά νερά
του παραθύρου το υαλί.
Στην επιφάνειά του
τρέχουν, γλιστρούν, κι απλώνονται
κι ανεβοκατεβαίνουν
ρανίδες σκορπισμένες
και κάθε μια λεκιάζει
και κάθε μια θαμπώνει.
Και μόλις πλέον φαίνεται
θολά-θολά ο δρόμος
και μες σε πάχνη νερουλή
τα σπίτια και τ' αμάξια.

(Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993)

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών
άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα
μ' αυτόν τον πάντα νικημένο ήχο
σι, σι, σι.
Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος,
ήχος κανονικός, κανονικής βροχής.
Όμως ο παραλογισμός
άλλη γραφή κι άλλην ανάγνωση
μού' μαθε για τους ήχους.
Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή,
σίγμα πλάι σε γιώτα, γιώτα κοντά στο σίγμα,
κρυστάλλινα ψηφία που τσουγκρίζουν
και μουρμουρίζουν ένα εσύ, εσύ, εσύ.Και κάθε σταγόνα κι ένα εσύ,
όλη τη νύχτα
ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος,
αξημέρωτος ήχος,
αξημέρωτη ανάγκη εσύ,
βραδύγλωσση βροχή,
σαν πρόθεση ναυαγισμένη
κάτι μακρύ να διηγηθεί
και λέει μόνο εσύ, εσύ, εσύ,
νοσταλγία δισύλλαβη,
ένταση μονολεκτική,
το ένα εσύ σαν μνήμη,
το άλλο σαν μομφή
και σαν μοιρολατρία,
τόση βροχή για μια απουσία,
τόση αγρύπνια για μια λέξη,
πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή
μ' αυτή της τη μεροληψία
όλο εσύ, εσύ, εσύ,
σαν όλα τ' άλλα νά' ναι αμελητέα
και μόνο εσύ, εσύ, εσύ.

Σχετικά Άρθρα